بررسی نحوه همکاری شهرداری ها با نهادهای علمی و پژوهشی به صورت شراکت راهبردی (مطالعه موردی: شهرداری اصفهان)

مدیریت شهری همواره با برخی مسائل و مشکلات شهری روبروست که ممکن است توسط مراکز پژوهشی راه حل هایی برای آن وجود داشته ویا آنها بتوانند قدمی برای حل آن بردارند. حال آنکه مدیران شهرداری از انجام و وجود این پژوهشها که ممکن است راهشگای حل بسیاری ازمسائل شهری باشد بی اطلاع بوده و سبب انجام پژوهش های موازی و اتلاف منابع و انرژی گردند. همچنین هر دو سیستم (شهرداری و نهادهایعلمی و پژوهشی) در انجام پژوهش های خود گاهی به مشکلاتی برخورد می کنند که حل آنها از طریق شراکت راهبردی امکان پذیر ا ست. لذادر این پژوهش چگونگی همکاری شهرداری اصفهان با نهادهای علمی و پژوهشی به صورت شراکت راهبردی مورد بررسی قرار می گیرد. نتایجاین پژوهش شراکت راهبردی، همکاری بین سازمان ها را در رسیدن به اهداف متقابل یا تکمیلی کمک می کند. مشارکت سازمان را قادرمی سازد تا به طور موثرتر بتواند برنامه ریزی کند، راهبردهای خود را پیاده سازی نماید و احتمال دستیابی به اهداف سرمایه گذاری خود راافزایش دهد. چنین رویکردی می تواند در معاونت ها و سازمان های شهرداری اصفهان برای تعامل با سایر سازمان ها و موسسات پژوهشی وفناوری معاونت ها و سازمان ها مورد استفاده قرار گیرد. لذا ابتدا باید هدف و نوع شراکت راهبردی تعیین و سپس متناسب با مسیر انتخاب شدهمراحل ایجاد شراکت راهبردی پیاده سازی شود.

Keywords:

شهرداری اصفهان , نهاد پژوهشی , شراکت راهبردی