رضا قادری - استادیار ،گروه جغرافیا برنامه ریزی روستایی ،دانشگاه پیام نور ، تهران ، ایران

صنعت گردشگری در فضاهای روستایی به عنوان رویکرد و فعالیتی مکمل، با توجه به ظرفیت های طبیعی و فرهنگی موجود قادر استبرای ارتقای کیفیت زندگی ساکنان نواحی روستایی،تجدید حیات روستاها و در نهایت توسعه پایدار روستایی نقش اساسی ایفا کند . ازاین رو شناسایی وتبیین قابلیت ها و محدودیت های گردشگری در سکونتگاه های روستایی مستعد این صنعت و الویت بندی آنهااهمیت ویژه دارد.با گذشت چندین دهه از فعالیت نظام ترویج عمومی، مشکلات آن که عمدتا ناشی از برنامه ریزی متمرکز ازبالا بهپایین است بیش از پیش نمود یافته است. این امر منجر به توجه بیشتر به رویکرد های جدید مبتنی برمشارکت، جامعه محلی شدهاست. برای تحقق چنین امری ضروری است مردم محلی و کشاورزان فعالانه تر در برنامه های ترویجی مشارکت نمایند. در این بینتوجه به زنان روستایی از اهمیت وافری برخوردار است، چرا که قشر عظیمی از جامعه که جمعیتی بالغ بر ۱۲ میلیون نفردارند راتشکیل می دهند. با توجه به نقش گسترده آن ها در تولید ۸۰ درصد از مواد غذایی در روستامی توان گفت که زنان روستایی درتامین امنیت غذایی کشور عاملی بنیادی محسوب می شوند. این امر تاکیدی است زنان باید به عنوان یک گروه شاخص در طرح هایتوسعه مشارکت داشته و در برنامه ریزی، اجرا وارزشیابی این برنامه ها فعالانه سهیم گردند. راهکارهایی که نظام ترویج جهت تحققامر مشارکت مردم دربرنامه های خویش بکار گرفته، استفاده از مروجین محلی بوده است. در جهت توسعه مشارکت زنان روستایی وتوانمندی آن ها، وزارت جهاد کشاورزی به عنوان یکی از برنامه ریزان اصلی توسعه روستایی است. در این راستا کشور ایران بابرخورداری از جاذبه های فراوان در مناطق روستایی می تواند از این پتانسیل عظیم در راستای بهبود وضع اقتصادی خود بهره ببرد.

زنان، توسعه گردشگری، رویکرد و فعالیتی مکمل، توسعه روستایی