ارزیابی تاب آوری اجتماعی مناطق ۲۲ گانه شهر تهران

انسان ها برای بقا به تابآوری وابسته هستند. تابآوری ظرفیت یک سیستم در مقابله با تغییرات ناگهانی را نشان میدهد. تاب آوریاجتماعی نیز میزان انعطاف یک جامعه شهری را در برابر مخاطرات و تغییرات را مشخص مینماید. بنابراین مفهوم تاب آوری اجتماعیبرای درک آسیب پذیری اجتماعی مناطق مختلف شهری در مواجهه با مخاطرات است. شهر تهران به عنوان پایتخت ایران به دلیلجمعیت و تراکم بسیار زیاد همواره در معرض تهدید شدیدترین مخاطرات طبیعی، انسانی، اجتماعی و اقتصادی قرار داشته و دارد.مقابله با اینگونه بحران ها بدون آمادگی ذهنی، جسمی و تاب آوری جامعه رخ نخواهد داد. از این رو پژوهش کاربردی حاضر، بهارزیابی میزان تابآوری اجتماعی در مناطق ۲۲ گانه شهر تهران پرداخته است. این پژوهش با روشی توصیفی- تحلیلی پس ازگردآوری اسنادی- کتابخانه ای داده های مورد نیاز در خصوص هر یک از شاخص های تاب آوری اجتماعی به تفکیک مناطق شهرتهران، با استفاده از مدل تاپسیس و نرم افزار تاپسیس سالور، میزان تابآوری اجتماعی در مناطق شهر تهران را مشخص و رتبه بندینموده است که در نهایت روشن شد منطقه ۸ تهران از بالاترین میزان تاب آوری و منطقه ۱۸ از کمترین میزان تاب آوری برخورداراست. همچنین در انتها پیشنهاداتی جهت افزایش تابآوری مناطق شهر تهران ارائه شده است.

Keywords:

تاب آوری , تاب آوری اجتماعی , تاب آوری شهری , تهران