لیلا علی پور - استادیار، دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران
کامیار طلوع بهبود - کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری، دانشگاه تهران

جابجایی در فضا و تغییر مبلمان و چیدمان یک اتاق اتفاقی است که به دلایل مختلف روی می دهد. ا لگوی رفتاری جابجایی و تنوع طلبی از دیرباز در فرهنگ زیستی انسان برقرار بوده است. گاهی همچون م سکن سنتی، کالبد فیزیکی پاسخگوی آن بوده است و گاهی نیز عدم آن، منجر به بروز رفتارهای ثانویه ای توسط ساکنان شده است. هدف این پژوهش، ریشه یابی زمینه های بروز رفتار جابجایی فضایی و شناسایی ساختارهای شکل دهنده به آن و ریشه یابی آن در مسکن آپارتمانی است. به این منظور پژوهش به روش پیمایشی انجام شد و یافته ها نشان داد که عوامل تاثیرگذار به ترتیب شامل اشراف به محیط پیرامون، تنوع طلبی و تجربه های جدید فضایی، تعلق مندی به فضا، تامین شرایط آسایش فیزیکی، دستیابی به تمرکز بیشتر، حس زیباشناسی، جبر محیطی و علایق شخصی است. با طبقه بندی عوامل بر اساس سلسله مراتب نیازهای انسان مشخص می شود که در وهله اول بعد فیزیولوژیکی و ایمنی، در جایگاه دوم بعد زیبایی شناختی، خودشکوفایی و در جایگاه سوم نیازهای تعلق و قدر در این تصمیم گیری موثر است.

جابجایی فضایی، مسکن آپارتمانی، سکونت، تنوع طلبی، فرهنگ