حامد صفری - کارشناس معماری، دانشگاه فنی حرفه ای، دانشکده امام محمد باقر،گروه معماری
مرجان بهاری نژاد - مدرس ،دانشگاه آزاداسلامی، واحد قیام دشت،گروه معماری ،ایران

به واسطه فراوانی چوب در مناطق شمالی ایران شاهد استفاده گسترده از این مصالح تحت عنوان مصالح بوم آورد در بناهای بومی وبعضا ساختمان های نوساز هستیم. بناهای ساخته شده از چوب نسبت به ساختمان های بتنی و فولادی از نظر هزینه، زمان ساخت،سهولت اجرا، مقاومت در برابر زلزله و تطبیق با اقلیم بهترین الگوی ساختمانی قلمداد می شود، که البته برخی از صاحبنظران آن رامورد نقد قرار دادهاند. در این بناها به دلیل استفاده از چوب به عنوان مصالح اصلی، ویژگی سازهای ایدهآلی در برابر زلزله داشته است،چرا که وزن کم و استفاده از بادبند عملکردی مناسب در هنگام وقوع زلزله به همراه داشته است. بکارگیری چوب در پی، تیر، ستونو سقف بهترین سازه به لحاظ محافظت از محیط زیست محسوب می شده است و هزینه تعمیر و نگهداری آن نیز به میزان قابل توجهیکاهش می یابد. در ساخت وسازهای بومی ضمن تاکید بر بحث مصالح بومآورد، توجه خاصی به مقوله فرهنگ نیز شده است. شناختیکه مردم از مواد و مصالح ساختمانی پیرامون خود داشتند یکی از موجه ترین و مهمترین دلایل استقبال آنها محسوب می شده است.

مصالح بوم آورد، اقلیم معتدل و مرطوب، چوب