ارزیابی شاخص های تعلق مکانی در فضاهای سبز عمومی مطالعه موردی: بوستان محلی آزادگان ساری

نقش و اهمیت فضای سبز به عنوان جزیی از بافت شهر و خدمات شهری بیش از پیش در شهرها و شهر سازی معاصر مورد توجه قرار گرفتهاست و جدا از نیازهای جامعه شهری نمی باشد. هر فضا با توجه به کالبد، معانی، فعالیت ها و ویژگی های منحصربفردی که در درون آن دارددارای حس مکان خاص خود می گردد. حس مکان ، فرد را برای تمایل و یا عدم تمایل به حضور در فضا ترغیب می نماید. حس تعلق به مکان،فضاهای شهری کارآمدتر و تاثیرات مثبت اجتماعی و فردی بر جامعه را به دنبال خواهد دا شت. پژوهش حا ضر به بررسی تجربی حس تعلقبه مکان در کاربران بوستان آزادگان ساری به عنوان یکی از شاخص ترین اماکن عمومی این شهر می پردازد. ابتدا با استفاده از روش پیمایشیمطالعه و جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای انجام گردید و سپس اطلاعات شناختی با ا ستفاده از پر سشنامه و مشاهدات میدانی جمع آوریگردید. تعداد ۳۸۵ پرسشنامه به روش تصادفی بین بازدیدکنندگان در بوستان آزادگان، توزیع و جمع آوری شده است. در مرحله بعد با استفادهاز نرم افزار spss و استفاده از آزمون گاما اطلاعات حاصل از پرسشنامه تحلیل و توصیف گردید. دستاوردهای مقاله نشان میدهد که مهمترینعامل از دید کاربران که منجر به افزایش حس تعلق به مکان می گردد ، ایجاد محیط های تجمع پذیر می باشد و در رتبه های بعدی مفرحبودن ، امنیت ، غنای حسی ، خاطره انگیزی و خوانایی فضا مطرح می باشند.

Keywords:

حس مکان , حس تعلق , فضای سبزشهری , پارک آزادگان