تحلیل فضاهای جغرافیایی جهت گذران اوقات فراغت با تاکید بر بازآفرینی پایدار شهری، مورد مطالعه منطقه ۱۰ شهر تهران

بافت های ناکارآمد شهری که در فرایند زمان طولانی شکل گرفته و تکوین یافته و امروز در محاصره تکنولوژی عصر حاضر گرفتار شده اند، درزمینه های اجتماعی و خدماتی همچون امور تفریحی و فراغتی نیز دارای کمبود می باشند. از این رو رویکردهای مداخله گرایانه ای همچونبازآفرینی رویکردی نوین برای تولید سازمان فضایی منطبق بر شرایط تازه و ویژگی های نو که همگی در ایجاد روابط شهری جدید و یا تعریفدوباره روابط شهری کهن یا موجود موثر میافتد مورد بررسی این امور میباشد. هدف این تحقیق تحلیل فضاهای جغرافیایی جهت گذران اوقاتفراغت با تاکید بر بازآفرینی پایدار شهری، مورد مطالعه منطقه ۱۰ شهر تهران است. برای انجام این پژوهش و مکانیابی فضاهای گذران اوقاتفراغت لایه های مرتبط بر اساس آمار ۱۳۹۵ از سازمان آمار ایران بکار گرفته شد. در محیط GIS به تحلیل فازی هر یک از گویه ها از طریقمدل Fuzzy Logic برای تحلیل فضایی پرداخته شد. بعد از فازی کردن هر یک از لایهها به ادغام همه شاخص های مورد استفاده اقدام شد.همچنین از شاخص میانگین نزدیکترین همسایگی برای تحلیل الگوهای فضایی کاربرهای استفاده شد. سپس بر اساس پیمایش میدانی نقاطیکه ظرفیت لازم را داشتند، انتخاب و تحلیل استخوان بندی و همپیوندی برای آنها انجام شد. توزیع کاربری های مختلف در منطقه ۱۰ شهر تهران،باعث تفاوت معنادار در میزان برخورداری ساکنان محله های مختلف این منطقه از سرانه های شهری شده است. در تهران اگر نابرابری های نسبیآن در مراحلی از عمر آن بهویژه در سالهای اخیر کنترل شده یا در زمینه هایی کاهش یافته اما این نابرابری ها به طور مطلق افزایش یافته است.سیاستهای شهرداری و دولت برای توسعه فضای فراغتی در راستای کیفیت زندگی در محلات مرفه تر، موفقتر عمل کرده و میزان مشارکتشهروندان در این زمینه نیز بیشتر بوده است؛ اما توسعه فضاهای مذکور در محلات متوسط و پایین اقتصادی یعنی در حوزه های مرکزی و جنوبیبا موانع روبرو بوده است. بنابراین برخی از مکان ها دارای ظرفیت، برای فضاهای فراغتی بر اساس همپیوندی فضایی پیشنهاد شد.

Keywords:

بازآفرینی شهری , اوقات فراغت شهری , همپیوندی فضایی , عدالت فضایی , منطقه ۱۰ شهر تهران