زهرا دوستی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری منظر، گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران.
حسنا ورمقانی - استادیار گروه معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، واحد قزوین، دانشگاه آزاد اسلامی، قزوین، ایران

با افزایش روزافزون جمعیت شهرها، آلودگی محیط شهرها، سبک زندگی آپارتماننشینی، فاصله گرفتن از محیط طبیعی و غیره، ضرورت نیاز به فضاهای اجتماعی جذاب و آرامش بخشی مانند پیاده راه ها در شهرها روزبه روز افزایش یافته است. پیادهروی به دلیل کم هزینه بودن، در دسترس بودن و عدم وابستگی به عنصری خاص به عنوان اصلی ترین الگوی جابجایی در داخل کانونهای زیستی به شمار میرود. به دنبال آلودگیهای زیست محیطی، کاهش سوخت فسیلی و پایین آمدن کمیت فضاهای شهری، سیاست استفاده از حمل ونقل عمومی و کاهش استفاده از اتومبیل شخصی رواج یافت و در این راستا رویکرد برنامه ریزی و طراحی شهری در جهت احیاء حرکت و حضور عابر پیاده در فضاهای شهری در چند دهه اخیر شکل گرفته است. همچنین استفاده از عوامل طبیعی در معماری و شهرسازی امروز و نیاز به ایجاد پایداری اکولوژیک میان طبیعت و مصنوعات بشری حداکثر استفاده از عوامل محیطی و طبیعی در شهرسازی جزو ارکان پایداری در این زمینه هست. در کشور ایران اقلیمهای متفاوتی وجود دارد، بنابراین تنوع گیاهان آن نیز زیاد است. به کارگیری این گونه ها در فضای سبز معماری تنوع گونه ها و اکوتیپ ها (ازنظر رنگ، فرم، اندازه و سازگاری) را دوچندان میکند و ضریب اطمینان موفقیت طرح و انعطاف طراحی بیشتر میشود. وجود پوشش گیاه ی در فضای شهری نشانهای از توانایی اقلیمی و احوال فرهنگی منطقه است، به همین دلیل توجه به ارتقای کیفیات منظر شهری و زیباسازی محیط، با به کارگیری راهبردهای کارآمد در کاهش اثرات مخرب غلبه اتومبیلها بر شهر و معابر شهری، همچنین باهدف بررسی نقش پیاده راه ها و پوشش گیاه ی در زیباسازی منظر شهری به این نکته دست یافتیم.

پیاده راه، فضای شهری، طراحی شهری، زیباسازی منظر، پوشش گیاه ی.