مسعود جباری - دکتری تخصصی معماری، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر قدس.
رضا درستان - دکتری تخصصی معماری، مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج.

این پژوهش به بررسی تطبیقی ساختار و مبانی نظری، سینمای کلاسیک مدنظر دیوید بوردول و معماری مدرن اولیه و اشتراکات این دو هنر در ده ههای میانی قرن بیستم، یعنی اوج دوران شکوفایی این دو هنر، میپردازد. اندیشمندان زیادی به تفسیر معانی و ارائه آرای انتقادی - تفسیری، پیرامون این دو پدیده به صورت مجزا پرداخته اند، ازاینرو برای انجام این پژوهش، از روش تحقیق، تفسیری - تاریخی استفاده گردید. معماری مدرن خواستگاهی اجتماعی داشت و برگرفته از ضرورتهای دوران معاصر خود بود و با نگاه ی انتقادی، ستایشی به مقولاتی همچون جنگ، صنعت، فمینیسم و تکنولوژی، مبانی فکری و نظری خود را طرح و پایه ریزی کرد. از طرف دیگر سینمای کلاسیک که از نگاه منتقدین، عالی ترین و کاملترین فرم سینمایی شکل گرفته در تاریخ این صنعت است، سعی در ترسیم چهره ای بی نقص از جامعه معاصر و بالاخص قهرمانان و اسطوره های اجتماعی خود داشت. هر دو هنر ریشه در جامعه معاصر خود داشتند و با ارائه فرم، پرسپکتیو و نمایی بینقص از روند مدرنیزاسیون تلاش داشتند، واکاوی و آسیب شناسی هنرهای دیگر از جمله موسیقی و نقاشی را، از شکافها و آسیبهای اجتماعی و طبقاتی جامعه مدرن، مخفی نگه دارند و مدینه ای فاضله از مدرنیسم و جهانی سازی، برای عموم ترسیم کنند.

معماری مدرن، سینمای کلاسیک، مبانی نظری مشترک، مدرنیسم