رضا درستان - دکتری تخصصی معماری
امیر محمدی - کارشناس ارشد معماری
علی اصغر مقدم - کارشناس ارشد معماری
سعید کامران حقیقی - کاردانی معماری

امروزه اولویت موکد در حوزه طراحی شهری، توجه به مقوله پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی و اجرایی نمودن آن در معماری و طراحی شهری است. فضای شهری با این رویکرد، سبب بهبود کیفیت شهری، افزایش رضایتمندی و بهبود سطح رفاه جامعه میشود. جامعه ای که بستر شکل گیری هویت، فرهنگ و رفتار افراد است. در این حوزه، توجه به عوامل فردی (حفظ حریم شخصی، فضای شخصی ) به درک ریشه ای یک اتفاق و فهم دقیق آن در سطوح مختلف، منجر میشود؛ لذا، این مقاله باتوجه به گسترش جرایم، موضوع پیشگیری از جرم با رویکرد ارزیابی مولفه های قلمروگرایی-بوم پایی در طراحی محیط شهری را بررسی مینماید. روش پژوهش توصیفی -تحلیلی، به وسیله ابزار مطالعات کتابخانه ای، مشاهده میدانی و پرسشنامه انجام شده است. روش تحلیل مبتنی بر تصاویر، آزمون رگرسیون چندمتغیره و فن افتراق معنایی و خروجی نرم افزار »اس پی اس اس « میباشد . نتایج نشان میدهد، توجه ویژه به شاخصهای به دست آمده از تحقیق، در بعد قلمروگرایی-بوم پایی: فاصله، نظارت، ازدحام، خلوت، تاریکی، روشنایی و در بعد طراحی محیطی پیشگیرانه از جرم: کنترل، نگهداری، طراحی، مراقبت، ازدحام، باعث کاهش جرایم از طریق طراحی برای استفاده کنندگان در فضاهای شهری ونتیجتا، شهر امن خواهد شد.

طراحی شهری، جرم، قلمروگرایی، بوم پایی، پیشگیری از جرم