باغهای شفابخش در مراکز درمانی با رویکرد طراحی مبتنی بر شواهد۱(EBD)

پژوهشهای نشان دادهاند حضور و گذران مدت طولانی در بیمارستان، برای بیماران، ملاقات کنندگان و کارکنان تجربهای تنشزاست. ازاین رو رویکرد طراحان به معماری منظر و طراحی محوطه مجموعه های درمانی صرفا جنبه ی زیبایی شناختی ندارد بلکه به منظر به عنوان عنصری شفابخش که با بیمار ارتباط برقرار میکند و باعث شفای جسمی و روحی او میشود، مینگرند.با توجه به این که یکی از مهمترین مولفه های باغهای شفابخش کاربرمحور بودن آنها است، در این پژوهش تلاش شده است تا دنبال فاکتورهای موثر در طراحی فضاهای سبز شفابخش، با تاکید ویژه بر تحریک حواس پنج گانه کاربران، سادگی، آرامش، تعامل اجتماعی، توانبخشی به بیماران را پیدا کند تا کاربران آن بتوانند با آرامش خاطر و احساسی خوشایند در اینگونه محوطه حضور یابند.در این مطالعه، برای تاکید بر استفاده از طبیعت در مراکز درمانی و نگاه به نقش طبیعت در شفای بیمار و دلیل آن به روش توصیفی- تحلیلی و رویکرد طراحی مبتنی بر شواهد مورد بررسی قرار گرفته است. رویکرد طراحی مبتنی بر شواهد، حرکتی مهم و روبه رشد در جهت ایجاد محیطی امن برای مراقبت از بیماران است. این رویکرد در معماری به عنوان »تلاشی برای ارتقای بهتر زیستن بیماران، بهبود فرایند درمان، ایمنی و کاهش استرس« بهوسیله ی بهترین شواهد شناخته میشود.یافته های آنها نشاندهنده این مطلب است که ایجاد امکان دسترسی کاربران مراکز درمانی به طبیعت و دید به فضای سبز میتواند فضایی آرام ایجاد کند و همچنین در روند بهبودی بیماران موثر واقع شود.

Keywords:

مراکز درمانی , باغ شفابخش , طراحی مبتنی بر شواهد , بیمار- محوری , محیط شفابخش.