سالار رحیمی اسکویی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه ارومیه
زینب صابر هشجین - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری دانشگاه ارومیه
سجاد اکبری بالدرلو - استادیار گروه معماری دانشکده معماری، شهرسازی و هنر دانشگاه ارومیه

مسکن یکی از مهمترین کاربری در سطح شهرها، همواره به منظور ایجاد فضایی مناسب و باکیفیت برای اقناع نیازهای جسمانی و روحی موردتوجه معماران و برنامهریزان شهری بوده است، اما باتوجه به رشد سریع و توسعه کالبدی شهرها، همواره موجب بروز بحرانهای مختلف نظیر مشکلات محیطی و نزول کیفیت محیط مسکونی در زندگی شهری شده است. کیفیت محیطی به عنوان شاخصی برای سنجش درجه ای از محیط که برای زندگی انسان مناسب میباشد، مورداستفاده قرار گرفته است. به همین علت، ایجاد فضایی باکیفیت مناسب و مطلوب در فضاهای مسکونی امری ضروری محسوب میشود. کیفیت محیط مسکونی دارای مفهومی پویا، پیچیده و چندبعدی میباشد که از ابعاد مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، زیست محیطی و فرهنگی شکل گرفته است. هدف این پژوهش باتوجه به تحقیقات به دست آمده در این راستا و تجربیاتی از خانه های ساخته شده پس از زلزله دانسفهان به منظور ارتقای سطح کیفی فضاهای مسکونی، کشف عوامل موثر بر کیفیت محیط مسکونی و شاخصهای اجتماعی آن، ارتباط بین آنها و بیان راهبردهایی به همین منظور است. این مقاله بر اساس طرح اولیه منطبق بر مطالعه متون نظری، کتب و مقالات حیطه طراحی مسکن باتوجه به ارتقای کیفیت محیط انسانی بر اساس نیاز انسان به مسکن مطلوب نوشته شده است. روش پژوهشی در این تحقیق تحلیلی - توصیفی میباشد که از متون مربوطه اصول ثابتی را در راستای شناخت عوامل تحقیق استخراج نموده و از طریق مطالعات کتابخانه ای و مشاهدات در حیطه نمونه موردی و تحلیل و تفسیر نتایج به کشف و تشریح این اصول پرداخته است.

انسان، محیط، معماری، مسکن، کیفیت زندگی