هستی ناطقی - کارشناسی ارشد معماری، واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران.
حسین ذبیحی - دانشیار،گروه تخصصی شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران،ایران.

درشهرهای امروزی به دلیل رشد صنعتی و افزایش جمعیت و حضور بیش از اندازه ی وسایل نقلیه، آرامش و نیازهای مختلف انسان نادیده گرفته شده است و از شهرهایی که بر مبنای حرکت پیاده برنامه ریزی و جهت گیری می شوند به شهرهایی برای ماشین تغییر مسیر داده اند.سوال اصلی این پژوهش که به روش مطالعات کتابخانه ای و بازدید میدانی تهیه شده است را می توان چگونگی دستیابی به شهری انسان محور دانست که با هدف شناخت و مقایسه ی منطقه ی مورد مطالعه با نمونه ای موفق انتخاب شده است.منطقه ی انتخاب شده شهرک سپاهان شهر واقع در جنوب شهرستان اصفهان می باشد که بنابر ضوابط شهرسازی منطقه ناینث کلورادو۱ در شهر دنور۲ آمریکا با ضرورت دستیابی به اصول مناسب و اصلاح برنامه ریزی شهری این مقایسه انجام شده است.شایسته است با بررسی قوانین و ضوابط فراموش شده در شهرسازی، فضاهای مناسب محیط شهری را بازگردانده و با توجه به نیازهای انسان امروزی برای آسایش او در شهرهایی آزادی مدار برنامه ریزی نمود. احیا و توجه به فضاهای عمومی و مکان های تجمع و کاهش درگیری مسیر های وسایل نقلیه و مسیر پیاده و دوچرخه و ایجاد تنوع محیطی، حضور انسان در جامعه را افزایش داده و در نتیجه آن شاهد افزایش تعاملات در محیط شهری بوده و وقوع جرم و جنایت کاهش یافته و به جامعه ای سالم و در آسایش که امروزه یکی از نیازهای اساسی کشور عزیزمان می باشد، دست خواهیم یافت.

شهر، انسان محور،آزادی مدار، اصفهان، سپاهان شهر، ناینث کلورادو۱ ،دنور