مطالعه تطبیقی گونه-ریخت شهری در محلات تاریخی (موردکاوی: محله فهادان یزد و محله سورو بندرعباس)

فرم شهری مهمترین جنبه بصری از شهرهاست که تاثیر مستقیم بر زیبایی و خوانایی شهر دارد. این در حالیست که با گذشت زمان و بر اثر عوامل مختلف دستخوش تغییرات اساسی شده است. شناخت دقیق گونه-ریخت شهری، و کنکاش آن در هسته تاریخی شهرها، میتواند گونه های پایدار اولیه را معرفی کند تا در اقدامات برنامه ریزی و طراحی به شهرسازان و معماران یاری رساند و نه تنها در اعتلای فرم و کالبد شهر و فضاهای آن، بلکه در ارتقای کیفیت زندگی شهروندان نیز راهگشا باشد. این پژوهش برآن است تا با احصاء شاخص های گونه ریخت شناسانه شهری از بطن تعاریف و اندیشه های نظریه پردازان، به تحلیل این شاخص ها در بافتهای تاریخی بپردازد. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی-توسعه ای است و راهبردهای دستیابی به اهداف آن با توجه به کاربرد توامان روشهای کمی و کیفی، از نوع آمیخته است. روش کیفی با مطالعات اکتشافی و تکنیک تحلیل محتوای جهت دار صورت گرفته است. گردآوری داده ها با برداشت پیمایشی و مطالعات میدانی صورت گرفته است روش کمی بر تکنیک Spacemate استوار است. جامعه آماری دو بافت از هسته تاریخی شهرهایی از اقلیم گرم وخشک و گرم ومرطوب در ایران میباشد. در اقلیم گرم وخشک، شهر یزد و در اقلیم گرم ومرطوب، شهر بندرعباس مورد بررسی واقع شده است. در نهایت توصیه های گونه ریخت شناسانه شهری برای دو نمونه انتخابی، به تفکیک اقلیمهای مختلف ارائه میشود.

Keywords:

فرم شهری , ریخت شناسی , گونه-ریخت شهری , Spacemate , محله فهادان , محله سورو.