هدی عربی مکی آبادی - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، گروه مدیریت، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.
حسین عباسیان - استادیار مدیریت آموزشی، گروه مدیریت، دانشکده مدیریت، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران.

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش تلفیقی در مقایسه با تدریس سنتی در درس فارسی بر خلاقیت دانش آموزان بود. این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل ۱۰۱۲ نفراز دانش آموزان دختر پایه سوم ابتدایی که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ مشغول تدریس در مدارس غیردولتی شهرستان سیرجان بودند که ۲۰ نفر به عنوان نمونه به صورت تصادفی انتخاب شدند که تعداد ۱۰ نفر به طور تصادفی و برابر در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفته اند. ابزار جمع آوری داده ها با استفاده از پرسش نامه بوده خلاقیت عابدی بوده که روایی محتوایی آن مورد تایید متخصصین از جمله استاد راهنما و استاد مشاور قرار گرفت. بررسی مقادیر آلفای کرونباخ نشان می دهد که میزان پایایی از حداقل ۷۷/۰ برای قابلیت سیالی تا حداکثر ۸۹/۰ برای خلاقیت کل به دست آمده است. نتایج پژوهش نشان داد که روش آموزش تلفیقی بر خلاقیت تاثیر معنادار دارد. سطح معنی داری مفروض در این پژوهش مقدار ۰.۰۵ انتخاب شد که سطح معنی داری آزمون کمتر از ۰.۰۵ (۰.۰۰۱>p) به دست آمد و نشان از تفاوت میانگین ها و اثربخشی مداخله داشت. میزان خلاقیت بین دانش آموزانی که به روش تلفیقی آموزش دیده بودند بیشتر از دانش آموزانی بود که به روش سنتی آموزش دیده بودند. بنابراین پیشنهاد می گردد که معلمان مدارس از این روش در خصوص ارتقاء سطح خلاقیت دانش آموزان بهره ببرند.

آموزش تلفیقی, آموزش سنتی, خلاقیت دانش آموزان