تبیین سرچشمه های جغرافیای سیاسی تنش و منازعه عراق علیه ایران براساس الگوی های پوتیتکا

وجود روابط مبتنی بر تنش و منازعه میان واحدهای سیاسی- فضایی در ابعاد مختلف محلی، ملی و منطقه ای از قدیمی ترین و پایدارترین وجوه زمامداری انسان در طول تاریخ به شمار می رود. این امر از زمان تشکیل و رسمیت یافتن دولت- ملت ها بعد از قرارداد وست فالیا شکل بارزتری به خود گرفت و همواره در برهه های مختلف، روابط خصمانه میان کشورهای همسایه، جایگزین روابط دوستانه شده که در بسیاری از موارد به جنگ و درگیری نیز انجامیده است. در این بین، عوامل و ارزش های جغرافیایی و جغرافیای سیاسی نقش عمده ای در بروز تنش و منازعه میان واحدهای سیاسی همسایه ایفا کرده است. در این پژوهش سعی شده است با رویکرد توصیفی- تحلیلی و با بهره گرفتن از منابع کتابخانه ای، به تبیین و بررسی سرچشمه های جغرافیای سیاسی تنش و منازعه عراق علیه ایران بر پایه الگوی «های پوتیتکا»ی پیتر هاگت پرداخته شود. فرضیه بنیادین این مقاله آن است که عوامل جغرافیای سیاسی نظیر مساله مرزها، قومیت و مذهب، ادعاهای سرزمینی، مرز دریایی در خلیج فارس، حوزه های انرژی مشترک، وابستگی هیدروپلیتیک عراق به ایران و...، نقش عمده ای در بروز تنش و منازعه عراق علیه ایران ایفا کرده است.

Keywords:

: ایران , عراق , خلیج فارس , ژئوپلیتیک , تنش و منازعه , های پوتیتکا