علی رخ فروز - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی یادگار امام (ره)، شهر ری

هدف شهر هوشمند افزایش کیفیت زندگی شهری با رویکرد توسعه پایدار است. ایده ایجاد شهرهای هوشمند که بحث جدیدی در برنامه ریزی شهری است، در دو دهه اخیر مطرح شده و مولفه های آن به طور کامل مورد تعریف و شناسایی قرار نگرفته است. شهرهایی که منابع فکری مناسب و نهادهای مناسبی در کنار زیرساخت های توسعه یافته دارند، با نام شهرهای هوشمند شناخته می شوند. و می توان گفت شهرنشینی و کاهش منابع، رشد جمعیت، تغییرات جمعیتی، چالش های تغییرات آب و هوایی و ... ضرورت شهر هوشمند به عنوان راهکار حل معضلات شهری را مورد توجه شهرسازان و مدیران شهری قرار داده است. مدیریت شهرهای هوشمند توسعه ی رشد اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی افراد جامعه است و برای این کار از روش های مدیریتی و فناوری خاصی استفاده می کند. با استفاده از مدیریت شهرهای هوشمند، شهرها می توانند از فناوری و داده ها برای بهبود زیرساخت ها و خدمات شهری استفاده کنند. از این رو، مدیریت شهرهای هوشمند ، اشتغال و افزایش درآمد بیشتر برای اقشار مختلف ایجاد می کند. هدف اصلی پژوهش حاضر هوشمندسازی کلانشهرها ضرورت ارتقاء کیفیت زندگی شهری با روش توصیفی می باشد. نتیجه پژوهش نشان می دهد نبود متولی مشخص برای برنامه ریزی شهر هوشمند، افکار سنتی، محرمانه بودن اطلاعات و مقاومت در برابر تغییر از جمله موانع ایجاد شهر هوشمند در اکثر کشورها هستند که باید برطرف شوند. با این حال می توان از شهرهای ارومیه، اصفهان، تهران، مشهد و تبریز به عنوان نمونه شهرهای هوشمند در ایران نام برد که البته راه زیادی تا پیاده سازی کامل در پیش دارند. و می توان گفت آن چیزی که یک شهر معمولی را از شهر هوشمند متمایز می کند، استفاده از فناوری برای بهبود کیفیت زندگی شهری است. کاهش مصرف انرژی، بهبود خدمات اجتماعی، کاهش ضایعات، تسهیل حمل و نقل و کاهش ازدحام هم از جمله مهمترین اهداف شهر هوشمند است.

شهر هوشمند، رشد هوشمند، ارتقاء کیفیت زندگی شهری