فرزانه میرزایی تبار - گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران؛
علی اکبر ارجمندنیا - نویسنده مسئول، دانشیار گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران؛ Email:arjmandnia@ut.ac.ir
غلامعلی افروز - استاد ممتاز گروه روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران،

مقدمه: توجه به آموزش و پرورش کودکان آهسته گام، گسترش اطلاعات و آگاهی و افزایش احساس مسئولیت والدین نسبت به این کودکان از جمله مهمترین راه های افزایش تعامل اجتماعی آنان است. پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش برنامه فرزندپروری بر تعامل اجتماعی کودکان آهسته گام در شهر تهران انجام شد. روش پژوهش: پژوهش حاضر، یک مطالعه شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و گروه گواه بود. نمونه پژوهش ۳۴ نفر از مادران کودکان آهسته گام در دامنه سنی ۶ تا ۸ سال در سال تحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و با انتساب تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایدهی شدند. گروه آزمایش در ۱۲ جلسه آموزش برنامه فرزندپروری (هفته ای ۲ جلسه؛ هر جلسه ۶۰ دقیقه ) شرکت کردند در حالی که به گروه گواه این آموزش ارائه نشد. ابزار استفاده شده در این پژوهش پرسشنامه تعامل اجتماعی دادخواه و همکاران (۱۹۹۸) بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیری و  توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ تحلیل شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس تک متغییری نشان داد که آموزش برنامه فرزندپروری اثر مثبت و معناداری بر تعامل اجتماعی کودکان آهسته گام داشت (۰۰۱/۰P<). نتیجه گیری: برنامه فرزندپروری به بهزیستی فردی و تجربه های عاطفی شخصی وابسته است و بر فرایندهای شناختی و همچنین روابط اجتماعی تاثیر می گذارد؛ بنابراین، به نظر می رسد که آموزش این برنامه نقش مهمی در تعامل اجتماعی کودکان آهسته گام ایفا می کند.

تعامل اجتماعی فرزندپروری کودکان آهسته گام