بررسی موانع تعامل و اعتماد سازی بین مدرسه و والدین

تربیت صحیح کودکان و نوجوانان کوشش و همکاری متقابل خانواده و مدرسه را برای شناخت و چارچوبی مسائل روزمره تربیتی ایجاب می کند. به طوری که امروزه پیوند مستمر خانه و مدرسه و ارتباط متقابل اولیا و مربیان به عنوان یکی از مهمترین ارکان تعلیم و تربیت مطرح است. از آن جا که در و مادر مسئولیت تربیت فرزند خویش را یکجا به مدرسه محول می کنند و از آن نیازها و ضرورت های تربیتی فرزند خویش که در چارچوب تربیت عمومی و رسمی نمی گنجد، فارغ هستند و به انتظار نتایج تربیت رسمی، فرصت ها را از دست می دهند دشوار ها و کمبودهایی پدید می آید، که همکاری و هم فکری خانواده ومدرسه به موقع و به سادگی می تواند در جهت رفع آن ها موثر باشد. همکاری و هماهنگی این دو نهاد مهم در یک برنامه واحد و منسجم می تواند ثمربخش باشد. شکل گیری شخصیت و چگونگی رشد روانی کودکان بیش از همه در گرو عملکرد خانه و مدرسه است. این دو نهاد اجتماعی است که بزرگترین مسئولیت را در رشد و تکامل شخصیت کودکان برعهده دارند. وقتی که رفتار معمالن و اولیای مدرسه و نیز رفتار پدر و مادر و اولیای خانواده با موازین تعلیم و تربیت و روانشناسی کودک و رشد او مطابقت نداشته باشد، سلامت روانی و اجتماعی کودکان به مخاطره می افتد. پس در پرتو همدلی و همسویی این دو نهاد مهم آموزشی و تربیتی یعنی خانه و مدرسه، بسیاری از مشکلات و تنگناهای نظام تعلیم و تربیت حل خواهد شد. به منظور بررسی موانع تعامل و اعتمادسازی بین مدرسه و والدین، در این حوزه، از صاحب نظران و مدیران و اساتید استفاده شد. به همین خاطر ۱۰۳ نفر از بین این افراد به روش نمونه گیری ساده ی طبقه ای به صورت تصادفی انتخاب شدند. در ابتدا با استفاده از تحلیل عامل اکتشافی ۴۲ گویه مطرح شده در پرسشنامه مورد آزمون قرار گرفت. نتیجه نشانگر وجود ۷ عامل اصلی بود. عامل های استخراج شد شامل: ۱- عوامل خانوادگی، ۲- جبهه گیری مدرسه و والدین، ۳- قدرت طلبی و احساس برتری طرفین، ۴- شیوه ی غلط برخورد مدرسه با والدین، ۵- عوامل رفتاری، ۶- نگرش و سواد والدین، ۷- عوامل اجتماعی و فرهنگی، که به ترتیب بیشترین تغییرات واریانس آزمون را توضیح می دهند. در نهایت به منظور آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون t استفاده شد که ۷ فرضیه ی مطرح شده در پژوهش تائید شد.

Keywords:

تعامل , اعتمادسازی , مدرسه , والدین