حسین حسن زاده ویائی - دانش آموخته مطالعات برنامه درسی دانشگاه علامه طباطبایی، دبیر و مدرس دانشگاه فرهنگیان شهرستان اسلامشهر
سمیه نوائی - کارشناسی علوم تربیتی با گرایش مدیریت آموزشی، آموزگار دوره دوم ابتدایی شهرستان بهارستان دو

مشارکت و اعتمادسازی جدی بین خانه و مدرسه همیشه مورد توجه متخصصان امر آموزش و پرورش بوده است اما گاهیمواقع، به دلایل مختلف این امر میسر نمی گردد و باعث میشود اعتمادسازی و مشارکت واقعی بین خانه و مدرسه به-درستی انجام نشود، در حالیکه اعتماد و مشارکت واقعی زمانی صورت میگیرد که خانوادهها در امور مدرسه درگیر شوند ومدرسه نیز خانوادهها را همراه و همیار خود ببیند. بنابراین، تقویت مشارکت و اعتمادسازی بین خانه و مدرسه از پیش-نیازهای یک برنامه ی موثر است که باید مورد توجه قرار گیرد. به همین جهت پژوهش حاضر، بهصورت کیفی و با هدف«شناسایی موانع و ابعاد مغفول مشارکت و اعتمادسازی بین خانه و مدرسه در جهت پیشبرد اهداف آموزشی و تربیتی» باروش توصیفی- تحلیلی انجام شد. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه اساتید دانشگاه فرهنگیان شهرستان اسلامشهر بودند که پانزده نفر از اساتید که در زمینه آموزشی و پرورشی سمت و فعالیت دارند با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخابشدند. برای گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته تا مرحله اشباع نظری با این افراد بهره گرفته شد تا اهمیتمشارکت و اعتمادسازی و ابعاد مغفول و موانع آن مشخص شود. با توجه به یافته ها، موانعی همچون، عدم شناخت اولیا ازاهداف و کارکردهای مدرسه و ناتوانی آنها در تطبیق خود با برنامه ها، تغییرات سریع برنامه های درسی و آموزشی، کمبودوقت، شاغل بودن، فاصله و درگیر بودن با کارهای روزمره، ساختار نظام آموزشی، وضعیت نامناسب اقتصادی خانواده ها، بی-مهری کادر اجرایی و آموزشی مدارس نسبت به خانواده ها، عدم تبلیغات مناسب توسط رسانه های عمومی در ترویج فرهنگمشارکت و اعتمادسازی بین خانه و مدرسه، و سه بعد مغفول فکری و نگرشی، ساختاری و منابع انسانی در بی اعتمادی وعدم مشارکت خانه و مدرسه شناسایی گردید. نتایج پژوهش نشان داد که هر قدر اعتمادسازی از طرف مدرسه و کارکنانصورت گیرد و والدین در مسائل آموزشی و تربیتی فرزندانشان بیشتر مشارکت داشته باشند، پیشبرد اهداف آموزشی وپرورشی مدارس به طور چشمگیری افزایش می یابد.

مشارکت، اعتمادسازی، اهداف آموزشی و پرورشی، خانه و مدرسه