مهرداد کاشفی - استادیار دانشگاه فردوسی مشهد
مصطفی رامش - کارشناس متالورژی پارک صنعتی گروه مجموعه سازی توس- پیشتاز قطعه سناباد

روشهای عمومی تستهای مخرب سختی سنجی شامل سختی سنجی به روش راکول ، برینل و ویکرز می باشد. یکی از محدودیتهای عمده این روشها موضعی بودن اطلاعات ب هدست آمده است ؛ زیرا این روشهای سختی سنجی بر رویمحدوده کوچکی از نمونه های مورد آزمایش صورت گرفته و نشان دهنده مشخصه های مکانیکی کل قطعه نیستند . در بررسی حاضر حداقل عمق مجاز سخت شده مؤثر و حداکثر عمق مجاز سخت شده کل به عنوان یک روشکنترلی برای شافتهای سخت کاری سطحی شده انتخاب و با استفاده از روش غیرمخرب جریان گردابی سختی سطح و عمق سخت شده تعیین گردیده است . اطلاعات ب هدست آمده با نتایج حاصله از روش مخرب سختی سنجی درعمق، مقایسه شده است . نتایج نشان می دهد که این روش می تواند ب ه عنوان یک روش سریع و دقیق کنترلی غیرمخرب برای تعیین سختی و عمق سخت شده جهت جداسازی قطعات غیر استاندارد در تولید انبوه استفاده شود.

جریان گردابی،عمق سخت شده، سختی سنجی غیرمخرب