تاثیر زمان ماند لجن بر عملکرد سیستم بیوراکتور غشایی با نرخ بالا در تصفیه فاضلاب شهری

در مطالعه حاضر اثر زمان ماند لجن ۰/۵ (SRT)، ۱ و ۲ روز بر عملکرد و فرآیند توده سازی زیستی بیوراکتور غشایی با نرخ بالا (HL-MBR) در زمان ماند هیدرولیکی ۲/۵ ساعت در تصفیه فاضلاب شهری سنتزی بررسی شد. نتایج نشان داد که تغییر SRT تاثیری بر بازده حذف اکسیژن مورد نیاز شیمیایی (COD) نداشت و همواره بالای %۹۰ بود. میزان اختلاف فشار عبوری از غشا نشان داد که بیشترین گرفتگی غشا در ۲ SRT روز بود. نتایج حاصل از بررسی کسرهای مختلف COD نشاندهنده بهبود توده سازی زیستی در SRT بالاتر بود. از طرفی مقدار COD توده تغلیظ شده نشان داد که در SRTهای بالاتر به دلیل افزایش معدنی سازی COD، COD توده تغلیظ شده کمتر بود. با توجه به پارامترهای مرتبط با عملکرد سیستم COD) بازیابی شده، معدنی سازی، توده سازی زیستی و گرفتگی غشا) ، SRT ۰/۵ روز به عنوان بهترین شرایط عملیاتی سیستم HL-MBR انتخاب شد.

Keywords:

بیوراکتور غشایی با نرخ بالا , فاضلاب شهری , زمان ماند لجن , توده سازی زیستی , معدنی سازی