شهره فدایی - دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی شیمی و نفت، تهران کارشناس ارشد مهندسی نفت
میثم محمدزاده شیرازی - استادیار دانشگاه شیراز
شهاب الدین آیت اللهی - دانشگاه صنعتی شریف، دانشکده مهندسی شیمی و نفت، تهران استاد بخش مهندسی نفت

در فرآیند اسیدکاری، سیالات انگیزشی به سازند اطراف چاه تزریق می شوند و با انحلال رسوبات معدنی و سنگ مخزن، موجب رفع آسیب سازندی و افزایش تخلخل و تراوایی می گردند. از طرفی عدم تجانس سیالات انگیزشی و سیال مخزن می تواند منجر به ایجاد آسیب سازندی جدیدی ناشی از تشکیل امولسیون گردد. بطور معین ضمن تماس انواع اسید با نفت، امکان ناپایدار شدن ذرات آسفالتین با مکانیسم مشخص وجود داشته که در صورت ایجاد شدن شرایط، امولسیون پایدار اسید-نفت بصورت فوری ایجاد می شود. در این پژوهش پایداری امولسیون اسیدکلریدریک با دو نمونه نفت خام از دو لایه آسماری و بنگستان در حضور و عدم حضور افزایه های ممانعت کننده بررسی شده است. نتایج نشان می دهد بدون حضور افزایه ممانعت کننده، نفت لایه آسماری توانایی جدایش ۸۰% و ۹۰% از امولسیون با اسید را به ترتیب در مدت زمان ۱۰ و ۱۵ دقیقه دارد. در این حالت حضور ۱% افزایه نامناسب ضدامولسیون سبب کاهش میزان جدایش به ۶۰% می شود. با حضور یون آهن، تمایل پایداری امولسیون بصورت محسوسی افزایش می باید و استفاده از افزایه کاهنده یون آهن به همراه دیگر افزایه ممانعت کننده (ضدلجن و یا ضدامولسیون، وابسته به نوع نفت) برای نفت بنگستانی ضروری است.

اسیدکاری، آزمایش سازگاری، لجن آسفالتینی، افزایه ضد لجن، یون آهن، افزایه کاهنده یون آهن