بررسی اثر بازدارنده های نانوپلیمری بر رسوب واکس و آسفالتین

تشکیل رسوب واکس و آسفالتین باعث مشکلات همچون کاهش تولید نفت، توقف تولید و انسداد خطوط انتقال میگردد. از معایب روشهای مورد استفاده جهت رفع این رسوبات عدم صرفه اقتصادی و عدم پایداری آنها است. یکی از روشهای کم هزینه تر استفاده از بازدارنده ها می باشد. بازدارنده های پلیمری باعث کاهش نقطه ریزش نفت خام شده و جریان پذیری آن را تسهیل میکند. همچنین ترکیبات نانو به واسطه جذب ذرات به سطوح خود مانع از ایجاد رسوب میشوند. از سوی دیگر استفاده از نانوذرات در بازدارنده های پلیمری، ظرفیت و پایداری بازدارنده را افزایش میدهد. در این پروژه ترکیبات نانوسیلیکا/ پلی متیل متاکریلات و نانوسیلیکا/ پلی وینیل پیرولیدون جهت بررسی اثر آنها بر میزان کاهش نقطه ریزش وکاهش رسوب واکس و آسفالتین مورد استفاده قرار گرفته است. با افزودن نانوسیلیکا/ پلی متیل متاکریلات و نانوسیلیکا/پلی وینیل پیرولیدون به نفت خام، نقطه ریزش به ترتیب ۹ و ۱۵ درجه سانتیگراد، رسوب واکس به ترتیب % ۹/۱۹ و % ۱۴/۵۳ و رسوب آسفالتین به ترتیب % ۲۷ و ۳۵/۶۴% کاهش یافته است.

Keywords:

آسفالتین , واکس , رسوب , پلیمر , نانوذره