از دنیاگرایی تا دنیازدایی تولید علوم اجتماعی اسلامی در بستر بیداری اسلامی

هدف: تولید علم در دنیای معاصر موجب ایجاد قدرت در زمینه های متفاوت می شود و به همین دلیل، اکثر کشورهای جهان به دنبال افزایش کمی و کیفی محصولات علمی خود هستند. روش: مقاله حاضر، که پژوهشی اسنادی است، سعی کرده امکان تولید علوم اجتماعی اسلامی را بررسی کند. لذا با نگاهی تاریخی به تحولات علم، روند شکل گیری هستی شناسی، معرفت شناسی و روش شناسی های علمی معاصر را که اغلب در غرب رشد و تکامل یافته اند، بررسی کرده است. یافته ها: بعد از دهه ۷۰ میلادی و رخداد انقلاب اسلامی ایران، هستی شناسی های این دنیایی مشروعیت تام و تمام خود را از دست دادند و روندهای جدیدی در حوزه تولید علوم اجتماعی به وجود آمد که نشان دهنده تغییر پارادایمیک جدیدی در این حوزه بود که می توان آن را تغییر پارادایم از نوگرایی غربی به تمدن نوین اسلامی نامید. امروزه نیز این تغییر پارادایمیک در بستر بیداری اسلامی رشد روزافزونی را تجربه می کند. نتیجه گیری: علوم اجتماعی اسلامی با هستی شناسی ای چند وجهی، سعی در مشاهده و مطالعه واقعیت غیب و مشهود به طور همزمان دارد که گامی فراتر از علوم اجتماعی رایج کنونی است.

Keywords:

دنیاگرایی , دنیازدایی , بیداری اسلامی , علوم اجتماعی اسلامی/غربی , نوگرایی