سارا بلوک آذری - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران
علیرضا مساح بوانی - استادیار، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران.
محمود مشعل - استادیار، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران.

یکی از اثرات تغییر اقلیم تشدید خشکی در برخی مناطق است که با کاهش منابع آب، برنام هریزی طر حهای توسعه منابع آب را تحت تاثیر قرار داده و بازنگری در آنها را ضروری م یسازد. در این مقاله اثرات تغییر اقلیم بر آورد رودخانه و نیاز آبی گیاهان دشت هشتگرد در برنامهریزی منابع آب مورد بررسی قرار گرفت. البته باید توجه داشت که استفاده تنها از یک مدل AOGCM برای تجزیه و تحلیلهای تغییر اقلیم، نمیتواند تمامی محدوده عدم قطعیتهای مربوط را پوشش داده و نتایج غیر کاربردی را به دنبال خواهد داشت. از این رو در این تحقیق از خروجی 9 مدل اقلیمی استفاده شد. نتایج نشان م یدهد نیاز کشاورزی سالان ه از مقدار فعلی 144 ، به مقادیر 148 -152 ، 150-155 و 154-160 میلیون مترمکعب در سال دردوره های 2020، 2050 و 2080 می رسداین در حال یست که آب موجود برای این بخش از مقدار 106 میلیون متر مکعب در سال پایه 62-102 در دوره 2020 و 53-100 و 52-99 میلیون متر مکعب در دوره 2050 و 2080 م یرسد. نتایج نشان داد که در سا لهای آتی جریان ورودی به سد افت شدیدی نسبت به نیاز آبی پایین دست خواهد داشت که به کارگیری راهکارهای تطبیقی را بیش از پیش ضروری م یسازد.

کلیدیتغییر اقلیم، عدم قطعیت، برنام هریزی منابع آب