اسماعیل سلیمانی - دکترای تخصصی روانشناسی، استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه ارومیه

هدف پژوهش حاضر بررسی برازش مدل روابط ساختاری سلامت روان با کیفیت زندگی با آزمون نقش واسطه ای سلامت معنوی در دانشجویان بود. روش: پژوهش حاضر از نوع مدل روابط ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه ارومیه در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ تشکیل می داد. از این جامعه آماری تعداد ۲۰۰ دانشجو به صورت نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ، فرم کوتاه ۳۶ سوالی کیفیت زندگی و سلامت معنویپولوتزین و الیسون استفاده شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و نرم افزار AMOS تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: ضرایب استاندارد مسیرها حاکی از آن است که مسیر کیفیت زندگی با سلامت روان (۶۵/۰ =β) و مسیر کیفیت زندگی به سلامت معنوی (۵۹/۰ =β) در سطح آماری معنادار است. همچنین نتایج حاکی از معنادار بودن مسیر غیر مستقیم کیفیت زندگی به سلامت روان از طریق سلامت معنوی است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، سلامت معنوی می تواند تعدیل کننده رابطه بین کیفیت زندگی با سلامت روان باشد.

سلامت معنوی, کیفیت زندگی, سلامت روان, دانشجویان