طراحی و آزمون الگوی علی رابطه بین اعتیاد به اینترنت با خودتنظیمی هیجانی، حساسیت به طرد و خودافشایی برخط با میانجی گری اضطراب اجتماعی در دانشجویان

هدف: این پژوهش با هدف ارائه الگوی علی رابطه بین اعتیاد به اینترنت با خودتنظیمی هیجانی، حساسیت به طرد و خودافشایی برخط با میانجی گری اضطراب اجتماعی در دانشجویان انجام شد. روش: جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی شاغل به تحصیل در سال ۹۵-۹۴ بودند که ۳۷۰ نفر از آنان با روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های اضطراب اجتماعی، اعتیاد به اینترنت، خودافشایی برخط، حساسیت به طرد و خودتنظیمی هیجانی پاسخ دادند. یافته ها: نتایج نشان داد که الگوی پیشنهادی در بعضی از فاکتورهای برازش مدل مناسب نیست و نیازمند اصلاح است؛ در نتیجه با حذف مسیر غیر معنادار اثر مستقیم حساسیت به طرد بر اعتیاد به اینترنت، برازش الگوی نهایی پیشایند داده ها نیز با ریشه خطای میانگین مجذورات تقریب برابر با ۰۵/۰ تایید شد. بر اساس نتایج مدل، متغیرهای خودتنظیمی هیجانی، حساسیت به طرد و خودافشایی برخط، از طریق اضطراب اجتماعی اثر غیر مستقیم و معناداری بر اعتیاد به اینترنت داشت.  نتیجه گیری: این مدل می تواند نقش مهمی در کاهش اعتیاد به اینترنت داشته باشد؛ به نحوی که ۵۳ درصد از واریانس اعتیاد به اینترنت توسط متغیرهای مطرح شده در این مدل تبیین می شود.

Keywords:

اعتیاد به اینترنت , فضای مجازی , روان شناسی پیشگیری , خودافشایی , حساسیت به طرد , معادلات ساختاری