داود رنجبران - دکترای تاریخ و تمدن اسلامی؛ استادیار گروه معارف اسلامی دانشگاه هنر تهران

هدف: تحقیق حاضر به منظور شناخت نقش تشکل های دانشجویی در مهندسی فرهنگی از نگاه دانشجویان دانشگاه تهران انجام و در آن از نظریه های شاین، هافسد، پارسونز و غیره ... استفاده شده است. روش: روش این تحقیق مبتنی بر روشهای مطالعه اسنادی و توصیفی- تحلیلی با استفاده از روش پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق، دانشجویان دختر و پسر دانشگاه تهران می باشد. تعداد ۵۰۰ نفر با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری تصادفی ساده در پژوهش انتخاب شده است. یافته ها: ۱. بین توانایی تشکل های دانشجویی در تاثیرگذاری مهندسی فرهنگی و تاثیرگذاری واقعی آنها در دانشگاه تفاوت وجود دارد. ۲. بین توانایی تشکل های دانشجویی در تاثیرگذاری مهندسی فرهنگی در بعد فرهنگی و تاثیرگذاری واقعی آنها در دانشگاه تفاوت وجود دارد. ۳. بین توانایی تشکل های دانشجویی در تاثیرگذاری مهندسی فرهنگی در بعد اجتماعی و تاثیرگذاری واقعی آنها در دانشگاه تفاوت دارد. ۴. بین توانایی تشکل های دانشجویی در تاثیرگذاری مهندسی فرهنگی در بعد سیاسی و تاثیرگذاری واقعی آنها در دانشگاه تفاوت وجود دارد. نتیجه گیری: به هر میزان توانایی بالقوه تشکل های دانشجویی به توانایی بالفعل تبدیل شود، می توان شاهد تاثیر بیشتر این تشکل در مهندسی فرهنگی بود. تشکل های دانشجویی می توانند تاثیر زیادی در مهندسی فرهنگی در دانشگاه داشته باشند. هر چند فعلا سهم آنها در مهندسی فرهنگی کم است، ولی می توان با یک برنامه ریزی منسجم و هدفدار در آینده، شاهد تاثیر بیشتر آنها در عرصه فرهنگی دانشگاه بود.

تشکل های سیاسی, مهندسی فرهنگی, فرهنگ, تفکر مهندسی, ابعاد مهندسی فرهنگی