مطالعه کیفی و ارائه الگوی خودباوری ملی در دانشگاهها و مراکز آموزش عالی کشور

دستیابی به اهداف و چشم اندازهای گروههای اجتماعی بزرگ، مانند ملتها، جز در پرتو برانگیختگی عزم جمعی و خودباوری ملی ممکن نیست. مقاله حاضر تلاش می کند مفهوم خودباوری ملی را در نظام آموزش عالی کشور بررسی کند. هدف: هدف از این پژوهش، یافتن عوامل موثر بر خودباوری ملی در نظام دانشگاهی کشور است.روش: روش مورد استفاده در این تحقیق، روش پژوهش کیفی است؛ برای گردآوری اطلاعات از ابزار مصاحبه و برای تجزیه و تحلیل داده های تحقیق از روش تحلیل تم استفاده شده است. یافته ها: یافته های حاصل از ۲۵ مصاحبه انجام گرفته با ۱۳ عضو هیات علمی و ۱۲ دانشجوی تحصیلات تکمیلی، نشان دهنده ۹ تم اصلی است که بر خودباوری ملی موثرند و عبارتند از: تجارب پیشین، اعتماد به توانایی و برنامه های سیاستگذاران، نهادی شدن چشم انداز، مقایسه با رقبا، جمع گرایی درون گروهی و جمع گرایی نهادی، مشارکت دانشگاه در امور جامعه، انگیزه های مادی در آموزش عالی، استقلال دانشگاهی و هویت دانشگاهی. نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان دهنده آن است که منابع شکل گیری و عوامل موثر بر خودباوری در سطوح جمعی، مشابه سطح فردی نیستند. از این رو، خودباوری در سطح آموزش عالی و نظامهای دانشگاهی، متفاوت از مفهوم خودباوری در سطوح فردی است.

Keywords:

خودباوری ملی , چشم انداز ۲۰ساله , خودباوری جمعی , سطح تجزیه و تحلیل