توسعه و ارزیابی مدل بهینه سازی زمان واقعی تخصیص منابع آب با لحاظ شرایط کمی وکیفی آب، مطالعه موردی: شبکههای آبیاری زاینده رود

بخش کشاورزی آسیب پذیرترین بخش در شرایط خشکسالی بوده و برنام هریزی و مدیریت کارآمد آب بهترین استراتژی برای کاهش فشارهای خشکسالی بر این بخش است. یکی از این رویکردهای عملیاتی، استفاده از مد لهای زمان واقعی برای کمک به مدیران بخش آب در تصمی مگیری در زمین ههایی مانند کم آبیاری یا کاهش سطح زیر کشت با استفاده از اطلاعات ب ههنگام است. در مقالهحاضر به معرفی یک مدل زمان واقعی برای تخصیص بهینه آب با توجه به ملاحظات کمی و کیفی آن در خشکسالی پرداخته م یشود. این مدل دارای دو جزء اصلی شامل ماژو لهای پی شبینی و بهین هسازی است. ماژول پیشبینی با استفاده از یک مدل شبکه عصبی نهای ورودی سالانه را با استفاده از داد ههای هواشناسی و هیدرولوژیکی ب هروز شده ماهیانه پی شبینی میکند و Ĥ انتشار بازگشتی جری ماژول بهین هسازی نیز آب را در شبک ههای آبیاری و محصولات آ نها با توجه به مراحل رشد و حساسیت آ نها به تنش آبی، مقدار آب در دسترس یا پی شبینی شده و تصمیمات اتخاذ شده قبلی، به صورت بهینه توزیع م یکند. مدل برای خشکسالی سال 1999 در شبک ههای آبیاری زایند هرود مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که روش پیشنهادی در مقایسه با روش سنتی تخصیص آب قادر است خسارت وارده به سیستم را از 42 درصد به 12 درصد کاهش دهد.

Keywords:

تخصیص زمان واقعی آب , شبک ههای آبیاری , بهین هسازی , خشکسالی , زایند هرود