شهناز محمدی
سید حسن جعفری
مهناز محمدی
کاوه رضایی

هدف : هدف این پژوهش، بررسی رابطه عمل به باورهای مذهبی با میزان گرایش به اعتیاد در دانشجویان دانشگاه تربیت معلم تهران است. روش : روش تحقیق توصیفی پیمایشی بوده است (Survey). روش نمونهگیری با توجه به جدول مورگان، غیر تصادفی در دسترس می باشد که تعداد ۱۵۰ نفر از دانشجویان پسر مورد پژوهش قرار گرفته اند. به منظور جمعآوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه ۶۵ سوالی عمل به باورهای مذهبی گلزاری(۱۳۸۷) در چهار حوزه عمل به واجبات، مستحبات، فعالیتهای مذهبی(عضویت در گروههای مذهبی) و در نظر گرفتن مذهب در تصمیم گیری ها و انتخابهای زندگی، و پرسشنامه ۸۹ سوالی گرایش به مصرف مواد که از سه خرده مقیاس(آمادگی اعتیاد، اعتراف به اعتیاد و الکلیسم) تشکیل شده است، استفاده شد و داده های پژوهش با استفاده از روش آمار توصیفی(فراوانی، میانگین و... و همبستگی پیرسون) گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بین میزان عمل به باورهای مذهبی و میزان گرایش به اعتیاد، رابطه معکوس معنادار وجود دارد. همچنین بین اعتقادات دینی و اعتراف به اعتیاد، آمادگی به اعتیاد و الکلیسم، رابطه معکوس معنادار برقرار است. نتیجه گیری: چنانچه فرد دارای سطح دینداری افزون تری باشد، معنایی که به خود و جهان اطرافش می دهد، توام با احساس ارزشمندی و هدفمندی است. از این رو، احتمال کمتری دارد که به اقداماتی نظیر مصرف مواد دست زند که به احساس ارزشمند بودنش آسیب برساند یا مانع رسیدن به اهدافش شود.

باور به اعتقادات دینی, گرایش به اعتیاد, دانشجو