رضا براتی
غلامحسین اکبری

روندیابی سیلاب رویه ای است که برای بررسی تغییرات اوج، زمان تا اوج و زمان تداوم هیدروگراف سیلاب در طول کانال های باز استفاده می شود. این رویه بسته به شرایط و اطلاعات موجود از رودخانه می تواند با کمک رویه های هیدرولیکی و هیدرولوژی انجام پذیرد. در این تحقیق جنبه های مختلف مدل های هیدرولوژی شامل رویه های ماسکینگام خطی، ماسکینگام غیرخطی، کانوکس، آت کین اصلاح شده و مقادیر اجرایی از طریق چهار مثال سنگ محک و همچنین بررسی میدانی در رودخانه کارون با استفاده از هشت سیلاب مشاهداتی، بررسی شده است. همچنین حل عددی معادلات سنت ونانت با در نظر گرفتن تمامی ترم های معادله ممنتم به عنوان یک رویه هیدرولیکی برای مقایسه نتایج، مد نظر است. معیارهایی که برای ارزیابی مدل ها استفاده شده اند، شامل معیارهای فروکش دبی اوج(?) ، تاخیر زمانی دبی اوج (?) و متوسط درصد خطای نسبی (E)‎ هستند. نتایج نشان می دهد که عامل اصلی برای بررسی کارآیی یک مدل هیدرولوژی معادله میان دبی و ذخیره است که به مشخصات هیدرولوژی و هیدرولیکی بازه رودخانه و مشخصات ذخیره موقت آن مرتبط است. همچنین می توان گفت که دو مدل ماسکینگام خطی و غیرخطی به عنوان کاراترین مدل های هیدرولوژی برای استفاده در طراحی ها، در نبود داده های مورد نیاز برای مدل موج دینامیکی، پیشنهاد می شوند.

تخمین پارامترها, موج دینامیکی, ماسکینگام, کانوکس, آت کین اصلاحی