علیرضا کمال
علیرضا مساح بوانی

در شبیه­سازی رواناب یک حوضه، به دلیل تغییر اقلیم، عدم قطعیت­های مختلفی بر نتایج نهایی تاثیر می­گذارند و با  نادیده گرفتن هریک از آنها از اعتبار نتایج کاسته می­شود. همچنین در نظر نگرفتن عدم قطعیت­های مرتبط با مباحث تغییر اقلیم در مطالعات، می­تواند نتایج غیر واقعی و غیر کاربردی را به تصمیم­گیرندگان تحمیل کند. در این تحقیق سعی شده است که تاثیر عدم قطعیت مربوط به مدل های شبیه­سازی بارش-رواناب و مدل های AOGCM بر رواناب حوضه قره­سو در دوره ۲۰۶۹-۲۰۴۰ میلادی تحت سناریوی انتشار A۲ از مجموع سناریوی SRES بررسی شود. در این راستا  از ۹ مدل AOGCM-AR۴ شامل CCSM۳، CGCM۳، CSIRO Mk۳، GFDL CM۲.۱، GISS E-R، HadCM۳، ECHAM۵، MIROC-med، PCM و دو مدل مفهومی بارش- رواناب IHACRES و SIMHYD استفاده شد. ابتدا دو مدل­ بارش- رواناب برای دوره پایه ۲۰۰۰-۱۹۷۱ واسنجی و صحت­یابی شد . سپس با کوچک کردن مقیاس داده­های اقلیمی ۹ مدل منتخب AOGCM-AR۴ برای منطقه مطالعاتی و معرفی آن­ها به مدل های بارش-رواناب، محدوده تغییرات دما، بارش و رواناب حوضه در دوره ۲۰۶۹-۲۰۴۰ تحت سناریوی A۲ مشخص شد. نتایج نشان می­دهد که در نظر گرفتن عدم قطعیت مربوط به مدل های AOGCM و مدل های هیدرولوژی باعث تعیین دقیق­تر تغییرات رواناب در منطقه مطالعاتی می­شود. 

IHACRES, عدم قطعیت, تغییر اقلیم, AOGCM, SIMHYD