رضا کولیوند
مهدی حاجیان
حسین فرخ زاده
محمد حسن محمودیان

به دلیل جریان یافتن آب سطحی بر سطوح مختلف زمین و حمل بسیاری از انواع ناخالصی ها، آب های سطحی باید قبل از مصرف تصفیه شود. برای جداسازی این مواد می توان از سه فرایند ته نشینی، فیلتراسیون و شناورسازی استفاده کرد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه سیستم شناورسازی با فرایند ته نشینی در حذف کدورت مصنوعی است. این مطالعه از نوع تجربی - مداخله ای است که در مقیاس پایلوت کارایی سیستم ته نشینی متداول و شناورسازی با هوای محلول در حذف کدورت، قلیائیت، دما، pH و TSS را مورد مقایسه قرار داده است. در این مطالعه از پلی آلومینیوم کلراید به عنوان ماده منعقد کننده و از کائولین به عنوان عامل تولید کدورت استفاده شده است. در این بررسی راندمان حذف کدورت در سیستم شناورسازی با هوای محلول در کدورت های ۲۰، ۵۰-۳۰ و ۱۱۰-۹۰ NTU به ترتیب ۱۴.۷، ۱۱.۱ و ۱۰.۹ درصد بیشتر از سیستم ته نشینی متداول تعیین شد. با توجه به نتایج به دست آمده مشخص شد سیستم شناورسازی با هوای محلول نسبت به ته نشینی متداول به طور موثرتری می­تواند کدورت را برطرف کند. استفاده از این سیستم جهت حذف کدورت در تصفیه­ خانه های آب با ورودی نسبتا کدر و در مناطق پربارش که غالبا آب کدری را دریافت می کنند توصیه می شود.

کدورت, ته نشینی, تصفیه آب, شناورسازی با هوای محلول, پلی آلومینیوم کلراید