کمیت و کیفیت رسوب گذاری در شبکه های آبیاری نکوآباد و آبشار در استان اصفهان

در این مطالعه، میزان رسوب ورودی به شبکه­های مدرن نکوآباد و آبشار در استان اصفهان از طریق آب رودخانه زاینده­ رود و زمین ­های اطراف کانال­ها و ترکیب شیمیایی رسوبات ته نشین شده در کانال­ها از نظر عناصر غذایی بررسی شد. نتایج نشان داد که میانگین پارامترهای SP، EC، pH، OC، ‍P، K، HCO۳-، Cl-، SO۴-۲، Ca+۲ و Mg+۲ و Na+رسوبات به ترتیب برابر ۷۱.۴ درصد، ۴.۳۱ دسی زیمنس بر متر، ۷.۰۳، ۱.۲ درصد و ۲۲.۶۵، ۱۳۶.۳۱، ۷.۸۱، ۸.۷۵، ۴۱.۶۹، ۴۲.۳ و ۲۲.۱ میلی­گرم بر لیتر است. بافت رسوبات، لوم و یا لوم شنی است. مقایسه میانگین غلظت فسفر در رسوبات کانال­ها نشان داد که رسوبات کانال­های آبشار بیشترین فسفر قابل جذب را نسبت به کانال­های نکوآباد (متوسط ۲۹ میلی­گرم بر لیتر در مقابل ۱۶.۳ میلی­گرم بر لیتر) دارند ولی از لحاظ کربن آلی بین رسوبات این کانال­ها اختلاف معنی­داری ملاحظه نشد (متوسط ۲.۱۱ میلی­گرم بر لیتر برای تمام کانال­ها). میزان سرب و کادمیم رسوبات بسیار ناچیز بود. مطالعه رسوبات انتقالی و دانه بندی رسوبات برجای مانده در کانال­ها نشان داد که عمده رسوبات ته نشین شده درطول کانال­ها، ناشی از اضافه شدن مواد زاید کشاورزی و نخاله­ ها می­باشد. میزان رسوباتی که در نتیجه آبگیری از رودخانه زاینده ­رود وارد شبکه آبیاری می­شوند و امکان ته نشین شدن آن ها وجود دارد، کم است.

Keywords:

رسوب , کانال های آبیاری , شبکه های آبیاری آبشار و نکوآباد , عناصر غذایی گیاهی