سجاد امیری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی/پلیمر دانشگاه صنعتی شریف
حمید حیدری - دانشجوی دکتری مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شریف
عباس موسوی - دانشیار دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شریف

وجود ترکیبات گوگردی در سوخت کشتی های فراساحلی، آلودگی های زیادی را در هوا و محیط آبی دریاها و اقیانوس ها ایجاد می کند. باهدف حذف این ترکیبات خطرناک، از روش غشایی تراوش تبخیری برای گوگردزدایی از سوخت استفاده شده است. از تیوفن به عنوان معرف گوگرد و از نرمال هپتان به عنوان معرف ترکیبات هیدروکربنی در سوخت استفاده شد. غشاهای کامپوزیتی زمینه مرکب با لایه فعال پلی دی متیل سیلوکسان حاوی نانو ذرات چارچوب فلز-آلی NH۲-UiO۶۶ بر پایه غشای متخلخل پلی ونیلیدن فلوراید ساخته شده است. از آزمون های میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف فروسرخ تبدیل فوریه، و پراش پرتوی ایکس برای مشخصه یابی نانو ذرات و غشاهای سنتز شده استفاده شده است. اثر افزودن نانو ذرات بر روی عملکرد غشاها در فرآیند تراوش تبخیری بررسی شده است. عملکرد بهینه برای غشاها حالتی است که درصد وزنی نسبت به پلی دی متیل سیلوکسان ۸ % باشد که در این حالت شار (kg/m^۲ h) ۱۰.۱۳ و برگ خرید تغلیظ ۴.۱ هست، که در مقایسه باحالت غشای پلی دی متیل سیلوکسان خام، شار ۸۷.۵ % و فاکتورتغلیظ ۲۶.۲ % افزایش یافته است.

گوگرد زدایی, سوخت کشتی, غشای تراوش تبخیری, نانو کامپوزیت, چارچوب فلزآلی, NH۲-UiO۶۶