فضل الله حسنوند - دانشجوی دوره دکتری، روان شناسی تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)
عزت اله قدم پور - دانشیار، گروه روان شناسی تربیتی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان، خرم آباد، ایران

بازیگوشی روان‎شناختی یکی از ویژگی های شخصیتی است که با پیامدهای مثبت همچون افزایش انگیزش درونی، خلاقیت، نگرش مثبت نسبت به محیط کار، مهارت های مقابله با استرس و پیشرفت تحصیلی بالا پیوند دارد. پژوهش پیش رو با هدف بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه ویژگی شخصیتی بازیگوشی روان‎شناختی شن، چیک و زین انجام شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مدارس متوسطه شهرستان پلدختر در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ می باشد که برابر با ۳۹۹۰ نفر بود. بر اساس جدول کرجسی و مورگان، نمونه مناسب برابر با ۳۵۰ نفر بود که بر اساس روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه بازیگوشی روان‎شناختی شن و همکاران (۲۰۱۴) و شادکامی آکسفورد استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون، کرویت بارتلت، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ محاسبه گردید. در بخش یافته ها، پایایی پرسشنامه بر اساس ضریب آلفای کرونباخ برابر با ۹۳/۰ محاسبه شد. همبستگی بازیگوشی روان‎شناختی و شادمانی برابر با ۴۲/۰ بدست آمد که در سطح ۰۰۱/۰ معنادار بود. تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که بعد باورها در سازه ی بازیگوشی فاقد اعتبار بود. تحلیل عاملی تاییدی نشان داد که پرسش های ابعاد آغازگری، واکنش‎پذیری، انعطاف‎پذیری و خودکاری بار عاملی مناسب دارند. شاخص های برازش نشان داد که مدل مقیاس بازیگوشی از برازش مناسبی برخوردار است. نتایج گویای این است که مقیاس بازیگوشی روان‎شناختی با اندازه گیری چهار بعد آغازگری، واکنش‎پذیری، انعطاف‎پذیری و خودکاری، ابزاری مناسب برای تعیین میزان برخورداری افراد از این ویژگی شخصیتی است و قابلیت استفاده در زمینه های گوناگون را دارد.

بازیگوشی روان‎شناختی , ویژگی‎های روان‎سنجی , ویژگی شخصیتی