محمد حسن نادم - دانشیار گروه شیعه شناسی، دانشگاه ادیان و مذاهب، قم، ایران

هم زمان با پیدایش مسئله امامت، شیعیان با استناد به سخنان پیامبر اعظم k برای برخورداری امامان از علم ویژه بیش از هر ویژگی دیگر اصرار ورزیدند. در تثبیت امامت نقش کلیدی برای آن قائل شدند و با رویکردهای مختلف در زمره مباحث کلامی به آن نظر انداختند. از جمله نواندیشانی که اخیرا با رویکرد تکثرگرایانه درباره جایگاه و مرجعیت علمی امامان b اظهارنظر کرده، عبدالکریم سروش دباغ است. او از چند جهت باورمندی شیعیان به جایگاه علمی امامان را نقد کرده، و از اساس اندیشه ای غالیانه به شمار آورده است! در این جستار می کوشیم با تحلیل و بررسی گفتار و نوشتار وی چند مسئله مهم را روشن کنیم: ۱. دوگانه پنداری او درباره علوم وحیانی امامان پس از پیامبر اکرم k؛ ۲. استفاده ابزاری از غزالی برای هم داستان جلوه دادن او با خود؛ ۳. واردکردن اتهام غلو به شیعیان به دلیل باورداشتن به علم وحیانی امامان.

علوم وحیانی, علم امام, کثرت گرایی, سروش, غزالی