مریم رضایی - مربی گروه زبان ها و گویش های ایرانی، فرهنگستان زبان و ادب فارسی

مقاله حاضر به بیان عبارتی در متن پهلوی دینکرد چهارم می پردازد که به آن در دیگر متون پهلوی اشاره نشده است. مولف در این کتاب پهلوی، پس از مطرح کردن عقاید اصلی خویش درباره آفرینش در ادیان اسلام و زردشتی، عبارتی پهلوی را با عبارتی از نص صریح قرآن که همانا «کن فیکون» باشد، مقایسه کرده است. نگارنده بر آن است که با توجه به متاخربودن این متون و تماس جامعه زردشتی با مسلمانان و کتاب آسمانی قرآن بسیار بعید می نماید که بازتاب اندیشه های قرآنی به متون بازمانده از این دوران راه نیافته باشد. در این مقاله پس از ذکر برخی مباحث مقدماتی، آفرینش در ادیان ابراهیمی و آیین زردشت را بررسی می کنیم و سپس جایگاه اراده خداوند در آفرینش را می کاویم.

آفرینش, کن فیکون, دینکرد چهارم, اراده خداوند, متون پهلوی