عبداله حسین پور - هیئت علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی
علی محمد آخوندعلی - گروه هیدرولوژی و منابع آب دانشگاه شهید چمران اهواز
محمدرضا شریفی - گروه هیدرولوژی و منابع آب، دانشکده مهندسی علوم آب، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران.
علی کلانتری اسکویی - استادیار مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی آذربایجان شرقی

در هر کشوری مدیریت منابع آبی حوضههای آبریز از اهمیت بسیاری برخوردار است و مدیران سعی دارند تا با ارائه بستههای مدیریتی، به حفاظت از این منابع بپردازند. یکی از حوضه­هایی که در سال­های گذشته مورد توجه مدیران قرار گرفته است، حوضه آبریز دریاچه ارومیه در شمال غربی ایران میباشد. در این تحقیق با بررسی پیچیدگی بارندگی، تبخیر، دما، آبدهی ایستگاه­های هیدرومتری و حجم آب دریاچه، سهم هر یک از این عوامل موثر در میزان کاهش حجم آب دریاچه ارومیه تعیین شد. جهت بررسی تغییرات پیچیدگی از روش ترکیبی موجک-آنتروپی بهره گرفته شد. برای محاسبه میزان پیچیدگی، از سری­های زمانی فصلی ۴۱ ساله (۱۳۹۷-۱۳۵۶) برای واحد­های هیدرولوژیکی منتخب در جنوب و غرب دریاچه ارومیه استفاده گردید. سپس سری زمانی اصلی به سه دسته مساوی تقسیم و تغییرات پیچیدگی برمبنای معیار پیچیدگی موجک-آنتروپی در این بازه­های زمانی محاسبه گردید. نتایج پژوهش نشان داد که معیار موجک- آنتروپی (SWS) میزان حجم آب دریاچه، در کل دوره زمانی کاهشی بوده و در این دوره معیار SWS دبی رودخانهها و بارش، کاهش یافته و SWS دما و تبخیر دارای افزایش بودند. به طور کلی دبی رودخانه­ها عامل اصلی کاهش حجم آب دریاچه بوده و بعد از آن پارامترهای بارش، دما و تبخیر در رتبه­های بعدی قرار دارند.

واحدهای هیدرولوژیکی, بررسی پیچیدگی, دریاچه ارومیه, روش موجک-آنتروپی