ظرفیت شناسی دعا در دفع بلایای طبیعی از منظر آیت الله جوادی آملی
عنوان مقاله: ظرفیت شناسی دعا در دفع بلایای طبیعی از منظر آیت الله جوادی آملی
شناسه ملی مقاله: JR_SCQ-5-2_005
منتشر شده در در سال 1399
شناسه ملی مقاله: JR_SCQ-5-2_005
منتشر شده در در سال 1399
مشخصات نویسندگان مقاله:
مهدی اخلاصی - مرکز فقهی
علیرضا مجدآرا - دانشجوی کارشناسی ارشد قم
خلاصه مقاله:
مهدی اخلاصی - مرکز فقهی
علیرضا مجدآرا - دانشجوی کارشناسی ارشد قم
از نگاه یک معتقد مذهبی عاملیت خداوند متعال در تمام ابعاد زندگی وی حضوری پررنگ دارد که تشویق به دعا برای رسیدن به مطلوب و تضمین اجابت آن، نمودی از این حضور به شمار میرود. ازاین رو، یکی از مسائل مهمی که ذهن دین پژوهان را به خود معطوف داشته، تحلیل و تبیین رابطه میان قوانین طبیعی بهعنوان اموری تخلف ناپذیر با تاثیرگذاری عواملی مانند دعا به عنوان بستر عاملیت الهی در رفع و دفع بلایای طبیعی در نظام آفرینش است. در یک نگره، استجابت دعا امری ناسازگار با قانون علیت و نوعی نقض قوانین حاکم بر طبیعت است. در مقابل برخی بر این عقیده اند که استجابت دعا تنافی با قوانین طبیعت ندارد و در همان مجرا قابلتحلیل است. در این میان آیتالله جوادی آملی از دانشمندانی است که با نگاهی جامع و برآمده از قرآن و برهان، در مقام تحلیل و تبیین استجابت دعا در منظومه قوانین طبیعت برآمده است. در این نوشتار که انعکاس یافته از آثار ایشان است، ابتدا به بررسی حقیقت دعا پرداخته، آنگاه با تبیین جایگاه علیت در نظام طبیعت و رابطه میان دعا با قضا و قدر الهی به تحلیل اثرگذاری دعا در منظومه قوانین طبیعت پرداختهشده است. نتایج بهدستآمده نشان میدهد که استجابت دعا، نهتنها برخلاف قوانین حاکم بر طبیعت نبوده؛ بلکه در راستای قانون علیت است؛ منتهی باید توجه داشت که علت هیچ پدیدهای منحصر به علتهای شناختهشدهی آن نیست و میتوان فرایند استجابت دعا را در نظام علیت با تاثیرگذاری علل فرا طبیعی تبیین نمود.
کلمات کلیدی: دعا, قوانین طبیعت, عاملیت الهی, قضا و قدر, جوادی آملی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1379942/