محمد حمید زرینه کفش - گروه حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

گسترش روز افزون جمعیت کلانشهرها و موضوعاتی نظیر ناهنجاری های بصری و زیست محیطی، ترافیک و آلودگی هوا، مدیریت شهری را در این مسیر قرار میدهد که راهکارهای کارآمدی نظیر توسعه پایدار را اتخاذ کند. در این میان تهیه برنامه راهبردی در امر آموزش ترافیک و اصلاح رفتار ترافیکی در کاربران بخش حمل و نقل و راهکارهای افزایش ایمنی در جاده رعایت شود. ایمنی مهمترین اصل در حمل و نقل پایدار است که وجود این امر تنها در پرتو بهینه سازی زیرساخت های این صنعت و مجهز کردن آن به تجهیزات مطمئن امکان پذیر است تا ضمن کاهش خسارات و آسیب های احتمالی، بستر توسعه کشور را نیز فراهم آورد. شناسایی نیازهای حمل و نقل عمومی کشور اصلی ترین راه در جهت آسیب شناسی این حوزه است. بحث ایمنی نیز یکی از مهمترین مسایل مربوط به عارضه های اجتماعی حمل ونقل امروزین است، به گونه ای که هر ساله در مسیرهای شهری شاهد انواع تصادفات ترافیکی بوده که بیشترین درصد از حوادث شهری را به خود اختصاص داده اند، بنابراین تامین ایمنی و شناخت عواملی که در این مقوله تاثیرگذار باشند، امری ضروری به شمار می آید. جوامع از ابتدای پیشرفت و توسعه سعی کردند تا برای برای بقا در عرصه بین المللی، حمل و نقل کشور خود را گسترش دهند زیرا صنعت حمل و نقل از مهم ترین ابعاد دستیابی به اقتصاد کارآمد و توسعه پایدار به شمار می رود. هدف مقاله حاضر ارتباط حمل و نقل عمومی با فرهنگ اجتماعی جامعه با روش توصیفی و مطالعه اسنادی می باشد. نتایج نشان می دهد تهیه برنامه راهبردی در امر آموزش ترافیک و اصلاح رفتار ترافیکی در کاربران بخش حمل و نقل و راهکارهای افزایش ایمنی در جاده ها یک امر بدیهی است و باید مدیران شهری برنامه ریزی در این خصوص را انجام دهند. برای بهبود سطح ایمنی در حمل و نقل فرهنگ تعامل باید جایگزین فرهنگ تقابل در حوزه حمل و نقل شود. تا زمانی که در سیستم حمل و نقل و رانندگی حاکم بر جامعه به جای فرهنگ تعامل، فرهنگ تقابل وجود داشته باشد نمی توان انتظار داشت که ایمنی رعایت شود.

حمل و نقل عمومی، فرهنگ اجتماعی جامعه