تحلیل اثرگذاری فناوری دیجیتالی بر توسعه سکونتگاه های پیراشهری کلان شهر مشهد

پژوهش حاضر، به منظور تحلیل اثرگذاری فناوری دیجیتالی بر توسعه سکونتگاه های پیراشهری مشهد به انجام رسیده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی و برای جمع آوری اطلاعات از روش های اسنادی و میدانی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل ۸ روستای پیرامون کلان شهر مشهد است که دارای دفتر ICT روستایی، جمعیت بالای ۱۰۰۰ خانوار و در مجاورت شهر مشهد قرارگرفته اند. با توجه به تعداد خانوارهای کل در جامعه نمونه (۲۰۸۱۳ خانوار=N) و با خطای ۰.۰۷ درصد در فرمول کوکران حجم نمونه ای برابر ۱۹۴ خانوار محاسبه که با روش تصادفی سیستماتیک از جامعه روستایی انتخاب شدند. تحلیل فضایی متغیر های اصلی با استفاده از مدل های FGRA و MABAC انجام شد که روستاهای گرجی سفلی، حسین آباد قرقی و دهرود دارای بالاترین، و روستاهای کال زرکش و چهار برج دارای پایین ترین سطح استفاده از خدمات فناوری دیجیتالی (RICT) و توسعه روستایی است. در ادامه برای آزمودن مدل مفهومی پژوهش و بررسی تاثیر فناوری دیجیتالی (RICT) بر توسعه روستایی، ضمن تائید همبستگی مثبت و معنی داری این دو متغیر با آزمون همبستگی پیرسون، از فن مدل سازی معادلات ساختاری با رویکرد تکنیک حداقل مربعات جزئی (PLS) استفاده گردیده است. با توجه به نتایج، بعد اقتصادی با در نظر گرفتن اثرات مستقیم و غیرمستقیم، با ضریب ۳۶۳/۰، تاثیر بیشتری نسبت به دو بعد اجتماعی و محیطی- کالبدی بر توسعه سکونتگاه های روستایی نمونه داشته است. در بین شاخص های پژوهش نیز بیشترین تاثیرگذاری مستقیم استفاده از فناوری دیجیتالی در "توسعه کشاورزی" با ضریب ۲۰/۰ و "ارتقاء سطح ارتباطات" با ضریب ۱۹۹/۰ می باشد. درنهایت متغیر فناوری دیجیتال روستایی با ضریب ۷۸۶/۰، تاثیر خیلی زیادی بر شکل گیری توسعه سکونتگاه های روستایی نمونه داشته است. در کل با توجه به مقدار ضریب تعیین (R۲) برای متغیر توسعه روستایی (۹۹۰/۰) مشخص گردید تاثیرگذاری فناوری دیجیتالی (RICT) بر توسعه روستایی در سطح قوی است؛

Keywords:

فناوری دیجیتالی , سکونتگاه های پیراشهری , توسعه روستایی , کلان شهر مشهد