بررسی تزاحم و تعارض در حق بر توسعه و حق بر سلامت زیست محیطی

از شروع عصر مدرنیسم و شکل گیری دولت کشورهای مدرن، همواره هدف حکومتها تحقق.رفاه توسعه بشری بوده است. در همین راستا جامعه بین المللی در اسناد مخالف به حق بر توسعه بعنوان حق بنیادین تاکید نموده است. لیکن دورنمای حق بر توسعه همواره با نمای نزدیک آن قدری متفاوت بوده است. زیرا توسعه یافتگی از بسار صنعتی شدن می گذرد و صنعتی شدن تبعات منفی زیست محیطی دارد که جامعه بین المللی طی ۵۰ سال اخیر به اهمیت آن بیش از پیش پی برده است. پس در برخی موارد ما با دو حق به ظاهر متضاد به نام حق بر توسعه و حق بر محیط زیست سالم ور در رو هستیم. وجود این دو حق و تزاحم آنها، نگارنده را بر آن داشت تا با تکیه بر روش تحقیق توصیفی تحلیلی و از رهگذر پژوهشی نظری به بررسی کارکرد، ماهیت، جایگاه و قلمرو حق بر توسعه از منظر تحولات حقوق محیط زیست بپردازد. در نهایت باید عنوان نمود که هر چند حق بر توسعه، حقی غیرقابل انکار و از اهم حقوق بنیادین است؛ لیکن اصولا جامعه محل زندگی انسان است، و انسان در محیط زیست سالم امکان حیات دارد، بنابراین انواع تخریب های زیست محیطی ناشی از روند افراطی توسعه اعم از تخریب زیست بوم ها، جنگل ها، گرمایش کره زمین، نازک شدن لایه ازن و انواع پیامدها و بیماری های ناشی از آن به هیچ عنوان قابل اغماض نمی باشد. در این راستا بهره گیری از راهبردهای توسعه پایدار، از یک سو و افزایش مسئولیت پذیری دولت ها در جامعه بین المللی از سوی دیگر می تواند منجر به تعامل دو حق مطروحه در فوق گشته و اهداف هر دو را محقق نماید.

Keywords:

مفهوم عدالت , محیط زیست , آلودگی محیط زیست , رفاه