مرضیه افکاریان - کارشناس آموزش و ارزشیابی کتابخانه مجلس شورای اسلامی

حدود سه دهه از حضور مدارس غیرانتفاعی در عرصه آموزش و پرورش کشور ما می گذرد. فعالیت در این زمان طولانی در یک حوزه بسیار حساس، ایجاب می کند که عملکرد این مدارس، مورد نقد و تحلیل اساسی قرار بگیرد اما متاسفانه چنین نشده است. نقد و بررسی کارشناسانه این حسن را دارد که مدارس غیراستاندارد و غیرمفید از چرخه خارج شوند. آموزش محور توسعه، مدار تحول در جامعه و ابزاری مهم برای رسیدن به پیشرفت اجتماعی و اقتصادی کشورها است. محدودیت شدید منابع مالی دولتی و سیر نزولی سهم آموزش و پرورش از درآمد ملی از سوی دیگر، منجر به عدم تعادل میان ظرفیت امکاناتی آموزش و پرورش در مقابل انتظارات متعدد و متنوع جامعه شده است. مقاله حاضر با هدف شناسایی علل، چالش ها، مشکلات، نقاط قوت و ضعف حاصل از خصوصی سازی آموزش و پرورش در کشور به شیوه مروری و با رویکرد انتقادی به مقوله فوق می پردازد. نتایج بررسی ها و پژوهش های مرتبط با موضوع نشان داد که خصوصی سازی آموزش، باعث کاهش فشار بودجهدولت و کارایی بیشتر در استفاده از منابع مالی و امکانات است. انگیزه های مشارکت در خصوصی سازی آموزش و پرورش با هم تفاوت دارند و خصوصی سازی متناسب با شرایط اقتصادی و جمعیتی هر کشور، خاص همان کشور است.

خصوصی سازی، آموزش و پرورش، مدارس غیر انتفاعی، مشارکت در آموزش، مدارس دولتی