ندا یانس - دکتری زبان و ادبیات فارسی.

روشنگری نسبت به مسلک و اعتقادات مولوی و انحرافات احتمالی او از مسیر شریعت، با توجه به مخالفت برخی از علمای دین با او و هجمه ی وسیعی که نسبت به او و سایر عرفا توسط متشرعین دیده میشود، بسیار ضروری مینماید. این پژوهش به بررسی دیدگاه های مولوی در مورد مغایرتها و مطابقت های موجود بین اعتقاد عرفانی مولوی با شرع مقدس با توجه به متن دیوان شمس و کتب معتبر مانند قرآن، نهج البلاغه، و اصول کافی، پرداخته است. محور تمام دلدادگیها و عشقهای مولانا، عشق به حقیقتی واحد است و عشق به شمس نیز در طول همین محبت معنا پیدا میکند اما انعکاس عشق به شمس و نحوه ی توصیف آن در دیوان شمس به گونه ای است که در ظاهر کاملا با شریعت مباینت پیدا میکند و مصداقی برای بت پرستی میشوداما. مولانا معتقد است که رسیدن به خدا (مرحله ی حق الیقین)، مقصد نهایی اعمال عبادی محسوب میشود و چون به مقصد برسی، از اسباب و ملزوماتی که برای طی راه تا رسیدن به مقصد واجب است، رها میشوی و این مهمترین مباینت شرع و عرفان در دیوان شمس میباشد.

مولوی، دیوان شمس، اصل توحید، شریعت گریزی