محسن زاینده رودی - دانشیارگروه اقتصاددانشگاه آزاداسلامی واحدشهیدحاج قاسم سلیمانی

نگاه عمیق و عالمانه استاد خسرو پناه به فلسفه علوم اجتماعی و سه ماموریت مهم آن(توصیف انسان مطلوب-توصیف و ارزیابی انسان محقق- نقد و تغییر انسان محقق به انسان مطلوب) در هر جامعه و ضرورت تحول درعلوم اجتماعی(نظریه پردازی)در جهت رسیدن به این اهداف(تمدن سازی=تحول ساختارها) با در نظر گرفتن مبادی و مبانی و روش شناسی و استدلال از مهمترین و جدیدترین مباحت علمی توسعه است که ایشان استادانه در مجموعه یادداشتهای الگوی( حکمی-اجتهادی) به آن پرداخته اند. بر اساس الگوی (حکمی- اجتهادی )استاد خسرو پناه برای رسیدن به پیشرفت و تمدن سازی باید یک تحول همه جانبه را در همه ساختارهای جامعه ایجاد کردکه شرط اصلی ان تحول و تعالی علوم انسانی(بروزسازی-بومی سازی و حکمی سازی) در جامعه اسلامی است.هدف در این مقاله این است که نشان دهیم دستاورد های حکمی سازی در حوزه نظریه پردازی( تعادل فنی) می تواند در جهت اهداف تعادل های سیاستی( اهداف ارزشی) بکار گرفته شود.نکته مهمی که باید در اینجا به آن اشاره کرد تا نوآوری استاد خسروپناه روشن تر شود این است که ایشان قوام اسلامی شدن علوم را به روش شناسی آن می دانند یعنی اگر کسی بتواند روش شناسی یکی از حوزه های علوم انسانی(اجتماعی) را اسلامی کند آن گاه می توند از علوم اجتماعی اسلامی سخن به میان آورد ولی در جامعه اسلامی اگر علمی در حوزه علوم انسانی(اجتماعی) دارای جهت گیری یا کاربردی برای جامعه اسلامی داشته باشد می توان تعالی آن را مورد بحث گذاشت .البته نظر استاد خسرو پناه این است که حتی دراین مرحله تولید علم دینی نیازمندارتباط علمای چندرشته ازعلوم انسانی بایکدیگر می باشیم و توجه بیشتر به مباحث میان رشته ای را نیز به دنبال دارد

حکمی سازی،تولیدعلم،تعادل سیاستی،تعادل فنی،کاربردی سازی