پریسا شکرالهی - گروه پژوهش هنر،واحدنجف اباد،دانشگاه آزاداسلامی،نجف اباد،ایران
میناالسادات طباطبایی جبلی - استادیار و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میمه

شیخ اشراق خود را همچون نقطه کانونی میدانسته که دو میراث حکمی که از شاخه واحد هرمس پیدا شده بود. سپس در آن به هم رسیده و یکی شدهاست.اصول روش او به این ترتیب است: مرحله اول او باید از این جهان دست بشوید و در مرحله بعدی به مشاهده نور الهی دست یابد (تجربیات معین). یکی از مهمترین مسائل فلسفه شیخ اشراق بحث نور است نور را به تعبیرمیرساند و معتقد است تمام مراتب هستی و درجات معرفت جز تطورات نور استوار هستند نور چیزی جز ظهور نیست و ظهور نیز چیزی جز واقعیت نور نیست. شیخ اشراق در این باره میگوید مفهوم نور یک مفهوم بدیهی عقلی است؛ نور ظاهر با لذات و مظهرللغیر است. به نظر وی حیات برپایه ظهور و نورانیت واقع شده است، یعنی چیزی که نزد خود ظاهر و عالم به ذات خود باشد.درواقع به این منظوراست که هر چیزی در جهان یا نور است یا ظلمت و هر یک از این دو، به دو گونه جوهر و عرض هستند که نشاندهنده این هست که نور بر دو قسم است نور مجرد و نور عارض، که هر یک اقسام انواعی دارد. ظلمت (آنچه حقیقتش نور نیست) نیز بر دو گونه است؛ جوهر غاسق و هیئت ظلمانی. او تقسیم بندی دیگری از موجودات ارائه میکندکه بر اساس درجه آگاهی است. موضوع تحقیق از این لحاظ ارزشمند است که به بررسی و تحلیل نور از دیدگاه شیخ اشراق میپردازیم در این تحقیق از روش تحلیلی توصیفی که در پژوهشهای نظری مدنظر است بهره برده ایم.

اشراق، ظهور، نور، نورالانوار.