عزت یزدانی - حوزه علمیه تخصصی فقه و اصول النفیسه
مسعود راعی - استادراهنما

دوچرخه سواری بانوان از دیر باز به عنوان یک ورزش سالم مفرح ، موثر و کار آمد تلقی گردیده است به گونه ای که امروزه به عنوان یکی از حقوق شهروندی مورد پذیرش واقع شده است. اجرای این حق در جمهوری اسلامی ایران با توجه به مسائل فرهنگی، عرفی و مذهبی همچنین آداب و رسوم زمینه ساز این سوال فقهی شده است که اعمال این حق و نه برخوردار شدن از آن از نظر فقهی دارای چه حکمی می باشد. در ارتباط با دوچرخه سواری بانوان اقوال مختلف و متضادی مطرح شده است برخی اجرای حق را مجاز و برخی نیز اجرای آن را حرام دانسته اند به نظر محقق اعمال و اجرای این حق با رعایت شرایطی جایز است مهم ترین یافته هایی که در پرتو این سوال فقهی مطرح می شود آنست که اصولا فقه و اخلاق را باید در هم تنیده مد نظر قرار دارد و برای صدور هر حکمی به خصوص احکامی که با اقتضائات و مباحث عرفی و آداب و رسوم نیز گره می خورند وضعیت های خاص هر منطقه، هر جامعه و هر موقعیت دیگری را مد نظر قرار داد به عبارت دیگر می توان گفت که هیچ حکم کلی در این زمینه شاید نتوان صادر کرد.

دو چرخه سواری بانوان، حکم شرعی، امر عرفی، آموزه های اخلاقی